Lucjan Błaszczyk – rekordzista

Jak wiadomo Lucek Błaszczyk zdobył upragniony 10 tytuł mistrza Polski, a w sumie, jak się z niedowierzaniem dowiedziałem, to jego 30 tytuł mistrzowski we wszystkich konkurencjach. Stawia to, jak mi się zdaje, tego sympatycznego zawodnika w tabeli wszech czasów mistrzów polskiego tenisa stołowego zdecydowanie na pierwszym miejscu.

Panowie i panie czapki z głów.

Lucek jest też dla mnie pomostem łączącym dwie epoki – jakże wspaniałe i pełne sukcesów. Zawodnik ten przecież zaczynał swoją międzynarodową karierę, kiedy na światowych salonach tenisa stołowego nazwisko Andrzeja Grubby jeszcze bardzo dużo znaczyło. Ukoronowaniem ich współpracy był srebrny medal w mistrzostwach Europy. Najlepsi zawodnicy swoich generacji zagrali razem debla. Lucek godnie potem przejął pałeczkę lidera polskiej reprezentacji. I czyni to z powodzeniem do dziś. Lucjan Błaszczyk to jak na razie jedyny zawodnik z Polski, który może ograć zawodników z czołówki światowej. I w razie jego zwycięstwa nad kimś naprawdę dobrym nie rozpatruje się tego w ramach niespodzianki, czy sensacji. Jest zdecydowanym liderem drużyny. To głównie dzięki jego poziomowi gry mówi się o Polakach jako o drużynie, która w zbliżających się ME może sprawić niejedną niespodziankę. To na nim też w szczególności ciąży odpowiedzialność za losy drużyny. Lucek przy wsparciu będącego w niezłej formie Daniela Góraka (patrz jego wczorajsze wyniki w meczu na szczycie we francuskiej Extraklasie – artykuł Wyjątkowy mecz ligowy we Francji), grających w Bundeslidze Jakuba Kosowskiego i Bartka Sucha oraz młodego Pawła Chmiela może poprowadzić nas do niejednego zwycięstwa.

Zbyszek Stefański