z cyklu: technika, taktyka 

 W felietonach z cyklu: technika, taktyka będziemy zwracać uwagę na wybrane szczegółowe zagadnienia dotyczące taktyki i techniki w tenisie stołowym. Niektórym się może wydawać, że to nic nie znaczące niuanse. Ale to często one decydują o końcowym sukcesie. Każdan akcja, każda piłka powinna mieć zawartą w sobie myśl i mieć określony cel. Jednym z celów gry jest zagranie piłki tam, gdzie nie spodziewa się tego przeciwnik. A to już wiąże się ściśle z miejscem upadku piłki.

W trakcie rozgrzewki przed ważnymi zawodami można spotkać często zawodników, którym wszystko wychodzi. Grają takie piłki, że właściwie jest pewne, że wygrają turniej. Tymczasem, gdy dochodzi do gry nie zawsze jest wszystko w porządku. Co więcej rozczarowują swoją grą. Grają schematycznie, standardowo, tam gdzie spodziewa się przeciwnik.

Z drugiej strony można spotkać takich, którzy grają nadzwyczaj efektywnie. Wygrywają więcej, niż można by się spodziewać. Mimo, że różnych przyczyn (wiek, słaba motoryka) nie są najszybsi lub nie grają najsilniej. Po bliższej analizie ich gry okazuje się jednak, że ich siła tkwi w inteligencji i mądremu umiejscawianiu zagrywanych piłek. A po rozmowie z nimi wiadomo, że miejsce upadku piłki jest dla nich jednym z najważniejszych priorytetów w grze.

Jest to problem młodszych kategorii do młodzieżowca włącznie. Młodzież z reguły chce grać bardzo silnie i po przekątnych. Dopiero z biegiem czasu, wraz z nabywanym doświadczeniem siłę zaczyna się łączyć z miescem upadku piłki, czy zmiennością rotacji. A grę po przekątnych stosuje się zamiennie z grą po prostej lub na „łokieć”.

Ale dlaczego nie zacząć tego uczyć od najmłodszych lat. Zapewniam efekt byłby piorunujący.

Zmieniając w trakcie gry miejsce upadku piłki można wyróżnić parę wariantów. Chciałbym je wypisać i poprzeć kiloma przykładowymi ćwiczeniami.

1.Gra po prostej. Ciągle bardzo niedoceniany wariant rozgrywania akcji.

– tb* po prostej – blok do forhendu – tf po prostej(popularna koperta)

– tf po prostej – w dowolnym momencie tf po przek. – dowolnie

– serw na cały stół – odbiór do głąbokiego f – tf po prostej – dowolnie

W zagraniach po prostej możemy wyróżnić dwa podwarianty:

a. gdy gramy po lini mając na to czas, będąc do tego przygotowanym

b. gdy zawodnik gra po lini będąc wcześniej zaskoczonym zagraniem przeciwnika, na dobiegu, będąc źle ustawionym, mimo to ryzykując decyduje się na zagranie po prostej wiedząc, że jest to jedyna możliwość zdobycia punktu.

Chciałbym to zilustrować kilkoma ćwiczeniami:

– tb po przek. – w pewnym momencie blokukący gra do forhendu – tf po prostej – dowolnie

– tf po przek. – w pewnym momencie blok do bekhendu – tb po prostej – dowolnie

– tf ze środka do środka – w pewnym momencie blokujący gra do bekhendu lub forhendu – tb lub tf po prostej – dowolnie

2. Gra w dowolny róg stołu, a następnie po prostej. Czyli zmuszamy przeciwnika po zagraniu w jeden z rogów stołu do przemieszczenia się na skutek następnego zagrania po prostej: 

– tf po przek. – w pewnym momencie tf – po prostej dowolnie

– tb po przek. – w pewnym momencie tb lub tfo po prostej – dowolnie

– tb lub tf zawsze po przek. – w pewnym momencie tf lub tb po prostej – dowolnie

3. Gra po prostej połączona z grą „na łokieć”

– tf po prostej – tf na łokieć

– tb po przek. – w pewnym momencie przeskok – tfo na łokieć jako uderzenie kończące

-1x tf po przek – 1x tf po prostej – w pewnym momencie tf na łokieć jako uderzenie kończące

Gra na łokieć oznacza dosłownie i w przenośni szukanie krytycznego miejsca u przeciwnika. Z którego przeciwnik nie wie czy odegrać piłkę bekhendem, czy forhendem.

4.Gra po przekątnej połączona z grą „na łokieć”

 – odbiór krótkiego serwu flipem po przek. – tb lub tf na łokieć

– tb lub tf po przek.- w pewnym momencie atak topspinowy na łokieć

– tf z dwóch miejsc do forhendu i do bekhendu – w pewnym momencie uderzenie kończące na łokieć

5. Gra na łokieć

– krótkie przebicie na cały stół – w pewnym momencie agresywne długie przebicie na łokieć – silny atk topspinowy- dowolnie

– atak topspinowy z całego stołu- szukamy ”łokcia przeciwnika”

– krótkie przebicie na cały stół – w pewnym momencie flip na łokieć- silny atak topspinowy lub smecz – dowolnie

6. Gra krótko, półdługo, długo

– podcięcie z całego stołu krótko – półdługo – długo

– tf półdługi – tf na koniec stołu

– pod f krótko po przekątnej – w pewnym momencie agresywne przebicie f po prostej lub na łokieć – dowolnie

7. Trening serwu – zwrócenie uwagi na różne warianty zmiany upadku piłki:

– serw bekhendowy z dowoloną rotacją, raz długo po przekątnej, raz krótko po prostej

– serwisy forhendowe po prostej, w pewnym momencie serw długi po przekątnej lub na łokieć

– serwisy krótkie lub półdługie do środka, w pewnym momencie długi serw do

 wybranego rogu.

Przedstawione ćwiczenia są oczywiście przykładowe. I powinny pomóc w zrozumieniu znaczenia zmiany miejsca upadku piłki w tenisie stołowym.

Moim zdaniem granie z różnych pozycji w różne miejsca stołu wykorzystując całą szerokość i długość stołu jest niezbędnym warunkiem w poprawieniu jakości gry. Co w połączeniu ze zmianą rotacji sprawi, że będzie znaczna progresja wynikowa.

Z.Stefański

*tb – topspin bekhend

tf – topspin forhend

tfo- topspin forhend odwrócony(tf ze strony bekhendowej)