Nadzieja na TOKIO 20/21 – oczami czytelnika

Olimpiada,

Olimpiada za chwil parę.

Takie okrzyki wybrzmiewają w różnych dyscyplinach sportu, ale nie w tenisie stołowym, bo nasze sportsmenki jadą tam na egzotyczną wycieczkę, by rzucić okiem na Fudżi, a występ na olimpijskiej arenie traktować jako dopust boży.

Dlaczego tak brzydko piszę? b

Bo jak traktować występ przebrzmiałej gwiazdy polskiego tenisa stołowego Natalii?

I to  całym szacunkiem dla jej dokonań, ale nadszedł jej kres dla osiągnięć międzynarodowych.

Nawet występy w czeskiej lidze nie przyczynią się do postępów w jej grze.

Osobnego wzmiankowania należy się Pani Li Qian.

Kontuzjowana w trakcie przygotowań do występów do ME, która skutecznie ją wykluczyła z tych ME.

Czy Tokio wyleczy tą „kontuzję”?

Tzw. trener kadry narodowej Zbigniew N. na wyprawę do Japan powołał „zespół rezerwowy” z samych zawodniczek reprezentujących klub z Tarnobrzega.

Nie mam nic do Tarnobrzega, ale do jakości „zespołu rezerwowego”.

Przecież nie jest on na miarę Olimpijską.

Polski Związek Tenisa Stołowego spłaca jakieś dziwne zobowiązania wobec teamu Z.N i L.Q.

Tylko czyni to za społeczne pieniądze, nie za związkowe.

I z tych pieniędzy powinien być rozliczony co do grosza.

Jaki czynnik decydował poza konkursowy wybór Zbigniewa Nęcka na trenera kadry narodowej kobiet?

Sport to rywalizacja, to jak w czasach starożytnej Grecji bój o chwałę OLIMPIJCZYKA.

My ten bój odkładamy, chyba, że wyprawa do Japonii ma na celu wniesienie skompromitowanego PZTS na zbocza Fudżi i tam pozostawienie na wieczną zmarzlinę.

Kiedyś jak mi mówiono tenis stołowy to był sport dla inteligencji,

Dziś gdy odkryto tyle form  inteligencji, że trudno wybrać właściwą.

Duch inteligentnej konwersacji zamarł.

Nie ma z kim i gdzie prowadzić dyskursu o roli tenisa stołowego (ping ponga) w naszym wszechświecie.

Słyszymy tezę, że Andrzej Grubba to zawodnik 100-lecia polskiego tenisa stołowego, ale właśnie w wyniku milczenia, braku konferowania taki jednostronny obraz się utrwala.

Prawdą jest, że Andrzej Grubba był świetnym zawodnikiem swej epoki, ale tylko zawodnikiem, bo nie osiągnął wiele jako trener, nie pozostawił żadnej znaczącej myśli szkoleniowej, tak jak Waldner, poza kreacjami zawodniczymi, nie zostawia niczego epokowego.

Podobnie jest z polską myślą trenerską.

Wysiłki Jerzego Grycana by stworzyć taki Hogwart tenisa stołowego, spełzły na niczym, zaś jego Fundamenty to tylko jednodaniowa garkuchnia, która zawsze smakuje tak samo, obojętnie kiedy byście nie zajrzeli do niej.

Wymiana myśli na różnych forach o tenisie stołowym ograniczyła się do formy obrazkowej, prawie naskalnej.

I tak trzymajmy.

Do podobnego wniosku doszli bracia i siostry z tenisa ziemnego, uciekli z polskiej szkółki, bo gwarantowała ona poziom podstawowy.

Ci ambitni poszli w Europę czy Amerykę.

Tak czyni cały świat.

Czy to jest możliwe w tenisie stołowym, w polskim tenisie stołowym? NIE.

Ale gdyby do Polski ściągnąć naprawdę azjatyckie autorytety myśli szkoleniowej, to kto wie?

Ktoś może wspomnieć, że są tacy już w Polsce.

Tylko że oni są też tylko z cyklu podstawowego, a tego najwyższego nawet nie musnęli.

Tak źle, i tak nie dobrze, a zbliżają się wybory do PZTS.

Czy przyniosą jakąś odmianę na lepsze?

Jeżeli wybiorą tych samych lub podobnych tym obecnym to będzie źle.

Być może nastąpi rozłam i podział związku, tym bardziej, że PZTS-owi niesmak zmiany wprowadzane przez ITTF.

Mimo krytyki życzę polskim reprezentantkom sukcesu Olimpijskiego, nawet tego ZŁOTEGO!!!
Andrzej Przybylski
wolny głos polskiego tenisa stołowego