Niszczenie ludzi

Zawsze mnie zastanawia z jaką łatwością feruje się wyroki na osobach, którym oficjalnie nic nie udowodniono. I z jaką furią i chorą satysfakcją wielu rzuca się na tego, który jest o coś podejrzewany. A rzecz dotyczy oczywiście Zenka Kastraua i jego rzekomych „przekrętów”.

Nie bronię samego obwinionego, bo być może jest naprawdę winien, ale póki co, oprócz rozżalonego i sfrustrowanego zawodnika tego klubu, który coś tam napisał nie ma żadnych dowodów w tej sprawie. A wzajemnie wykluczające się wypowiedzi zamieszanych w tę sprawę ludzi pogłębiają cały chaos w tym temacie.

Lecz wielu osobom to już wystarcza, by niszczyć człowieka.

Zenek po części sam jest sobie winien. Swoją nadmierną impulsywnością, niejasnym postępowaniem w sprawach finansowo-organizacyjnych i nie fair zachowaniami podczas meczy narobił sobie masę wrogów. A ci, kiedy tylko była okazja rzucili się na niego bez pardonu. Może też za bardzo pogubił się jako człowiek, pełniąc ważne i odpowiedzialne funkcje w swoim mieście.

Ale pamiętajmy też, że Zenek próbował i próbuje coś dla lokalnego tenisa stołowego zrobić. I to od wielu lat. Robi to często być może nie tak jak potrzeba i stosując nieodpowiednie metody, ale robi.

Sprawa Zenka Kastraua, to tylko wierzchołek góry lodowej. Problem rozpisywania meczów dotyczy wielu rejonów naszego kraju, a na zebraniu zarządu PZTS decyzję w tej sprawie będą podejmowali ci, dla których temat obcy być nie może. I to z różnych powodów. Jest to jedna z chorób toczących polski tenis stołowy.

Decyzja o ewentualnym ukaraniu Zenka Kastraua będzie podejmowana w świadomości tego, że nie załatwi to problemu, bowiem tajemnicą poliszynela jest, że tak robi wielu. Tylko do tej pory było to skrzętnie ukrywane. I być może to jest cały pozytyw tej sprawy. Decyzje i to systemowe powinny jak najszybciej zapaść.

Zbyszek Stefański