System gry: schemat czy kreatywność?

Czasem widzimy na rozgrzewce czy na treningach zawodników wspaniale się prezentujących. Można by sądzić, że to ci najlepsi. Często jednak w twardej konfrontacji turniejowej lub ligowej takie osoby nie mają wiele do powiedzenia. W ważnych momentach gry nie wiedzą co zagrać, decydują się bez przekonania na ten czy inny wariant tracąc bezcenne punkty. Brakuje im więc wypracowanego, indywidualnego systemu gry.

Każdy zawodnik powinien mieć w swojej grze schematy, piłki, uderzenia tzw. punktujące, które są charakterystyczne tylko dla niego. Jest to szczególnie ważne w newralgicznych momentach partii – na początku spotkania, w końcówkach, czy przy przewadze przeciwnika.

Przy stanie 9-9 w decydującym secie nie ma czasu na eksperymenty. Trzeba zagrać to co się umie najlepiej i z największą dozą prawdopodobieństwa przyniesie upragniony punkt.

Jednak w tym wszystkim oczywiście nie należy opierać się tylko i wyłącznie na schematach i swoich silnych stronach. Istotnym elementem systemu gry powinna być kreatywność i wkalkulowane w nią ryzyko.

Wyobraźmy sobie sytuację kiedy jeden z naszych przeciwników bardzo dobrze odbiera ten serwis, który z reguły prowadzi nas do zdobycia punktu. Zmusza nas w ten sposób do stosowania tych zagrań serwisowych, które stosujemy mniej chętnie. Gdy zbliża się decydująca faza spotkania mamy dylemat: zagrać to podanie, które jest pewne, licząc, że jednak przeciwnik w stresowej sytuacji popełni błąd (choć do tej pory w tym spotkaniu nie przynosi nam to tylu punktów), czy to, które jest mniej bezpieczne, a nawet ryzykowne (jednak może zupełnie zaskoczyć przeciwnika i przynieść nam punkt)?

Odpowiedź nie jest prosta. Sytuacja sytuacji nierówna. Czasem pierwszy wariant przynosi efekty czasem drugi.

Ale nie to jest w  tym momencie ważne. Pragnę tylko powiedzieć, że system gry danego zawodnika, choć w głównej mierze oparty na wypracowanych punktujących schematach gry i uderzeniach nie powinien się opierać tylko i wyłącznie na nich.

Niezwykle ważna jest inwencja twórcza i świadoma odwaga stosowania w potrzebnych momentach nieschematycznych zagrań. I to takich, które są często odwrotnością systemu gry danego gracza.

Zawsze będę pamiętał jakie wrażenie robiły na przeciwnikach silne, punktujące topspiny bekhendowe Waldnera. Zagranie stosunkowo rzadko przez niego stosowane lub niepewne we wcześniejszych fazach spotkania zagrane skutecznie w końcówkach diametralnie zmieniało obraz gry. 

Współczesny tenisista nie może być maszyną do grania. Przy wyuczonych, charakterystycznych tylko dla siebie rozwiązaniach taktycznych gracz powinien posiadać umiejętność twórczego budowania gry przy stale zmieniających się warunkach gry.

Zbyszek Stefański