Bardzo ważna sprawa w tenisie stołowym. Szczególnie istotna w początkowym szkoleniu. Nie zwracanie uwagi na prawidłowy uchwyt prowadzi do wypaczeń w technice gry.
Artykuł poświęcony jest głównie tzw. europejskiemu uchwytowi.
fot. Andrzej Nowak
W Polsce i Europie niezwykle rzadko szkoli się zawodników grających uchwytem piórkowym. Uważam to za błąd. Chińczycy natomiast poszli po rozum do głowy. Kiedy w latach 90-tych zbierali niemiłosierne cięgi od Waldnera, Perssona, Grubby, Saive`a, Gatiena, Samsonova, Appelgrena i innych nie mieli w swoich szeregach zbyt wielu zawodników grających po europejsku. Po porażce w finale DMŚ w stosunku 5 – 0 ze Szwecją stało się jasne, że coś trzeba zmienić. Czasy Jang Ja Lianga, Teng Yi i innych odchodziły w przeszłość. Styl piórkowy oparty tylko i wyłącznie na forhendzie, przy dość pasywnym i łatwym do odegrania bekhendzie nie stanowił dla obustronnej rotacji i silnego forhendu przeszkody. Chiny zaczęły szkolić i stawiać na zawodników grających po europejsku. Z drugiej strony chińskie sztaby szkoleniowe zaczęły się zastanawiać jak urozmaicić i wzbogacić system gry oparty na piórkowym trzymaniu rakietki. Wzbogacono go m.in. o topspin bekhendowy, co niektórych malkontentów na początku przyprawiało o ironiczne uśmieszki. Trzeba było jednak widzieć ich miny kiedy na scenie światowego tenisa stołowego pojawili się Kong Linghui, Liu Guoliang, Wang Liqin, Ma Lin, Wang Hao, czyli zawodnicy, którzy praktycznie zdominowali ostatnią dekadę w tenisie stołowym.
Piszę to, bo pragnę udowodnić jak, wydawałoby się tak mało ważny temat jak uchwyt rakietki i jego techniczne niuanse może wpływać na wyniki w tenisie stołowym.
Przejdźmy do spraw technicznych:
Kilka żelaznych zasad przy nauczaniu prawidłowego uchwytu rakietki:
– trzy palce (mały, serdeczny i środkowy spoczywają swobodnie na rączce rakietki), u niektórych zawodników palec środkowy jest nieco wyżej i dotyka dolnej krawędzi głowy rakietki, jest to jednak sprawa dość rzadka, indywidualna i mająca miejsce w późniejszych etapach kariery, kiedy to zawodnik (sam lub z trenerem) poszukuje optymalnego uchwytu
– kciuk znajduje się nad trzema wymienionymi już palcami, najlepiej na gumie – co powoduje lepsze czucie piłki – z lewej strony dolnej (forhendowej) strony głowy rakietki
– palec wskazujący u nasady znajduje się jeszcze na rączce, i przebiega lekko ukośnie lekko do góry poprzez prawą dolną część (bekhendową) stronę głowy rakietki
– co bardzo ważne rakietka powinna być stosunkowo głęboko umieszczona (pośrodku) w zagłębieniu pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym
– nadgarstek powinien być lekko napięty, a palce lekko uciskać rączkę i okładzinę ale tak, by piłce nadawać opowiednią rotację i wspomagać jej siłę nie powodując jednak utraty czucia piłki, okładziny i rakietki
Typowe błędy przy trzymaniu rakietki:
– nadgarstek przy trzymaniu rakietki jest zbyt napięty, co powoduje trudności przy nadawaniu piłce rotacji i osłabia jej siłę
– palce zbyt mocno uciskają rączkę i okładzinę, co powoduje utratę czucia piłki i okładziny
– niedopasowanie uchwytu do stylu gry, np. zawodnik topspinowy powinien grać uchwytem, gdzie rakietka jest bardziej wysunięta do przodu przez co nadgarstek jest bardziej rozluźniony i elastyczny – pomaga to w nadaniu piłce większej rotacji, natomiast np. przy ataku szybkim, grze półwolejowej wskazane jest bardziej głębokie trzymanie rakietki
Trzeba pamiętać o jednej złotej zasadzie: lepiej trzymać rakietkę zbyt lekko, niż zbyt mocno
Uwaga: wszystkie inne uchwyty wykraczające poza przedstawione powyżej (poza indywidualnymi, rzadkimi przypadkami) z zasady uniemożliwiają osiągnięcie oczekiwanych rezultatów!
Jest jeszcze jedna bardzo ważna sprawa w temacie uchwytu rakietki.
Z biegiem czasu zawodnik wraz z trenerem wypracowuje swój indywidualny styl gry oparty na tych, a nie innych uderzeniach. To jest m.in. w naturalny sposób połączone ze sposobem trzymania rakietki, który może ewoluować. Raptem okazuje się, że uchwyt się zmienia lub zmienić się powinien ze względu na jakość gry i silne strony gracza. Szczególnie (choć nie tylko) jest to widoczne u zawodników atakujących.
Zasadniczo wyróżnia się dwa rodzaje uchwytów ze względu na silną stronę grającego zawodnika, a mianowicie:
1. Uchwyt bekhendowy (rzadszy), gdzie rakietka leżąca w zagłębieniu pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym jest bardziej ułożona w kierunku tego ostatniego, przy tym uchwycie część grzbietowa nadgarstka wraz z palcem wskazującym elastycznie uciska rakietkę nieco silniej niż dłoń w momencie uderzenia piłki bekhendem, co powoduje lepszą kontrolę, czucie i siłę piłki
2.Uchwyt forhendowy (częstszy), gdzie rakietka leżąca w zagłębieniu pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym jest bardziej ułożona w kierunku tego pierwszego, przy tym uchwycie część dłoniowa nadgarstka wraz z kciukiem elastycznie uciska rakietkę nieco silniej niż część grzbietowa w momencie uderzenia piłki forhendem, co powoduje lepszą kontrolę, czucie i siłę piłki
Co jednak jest atutem w uderzeniach bekhendowych opisanych w punkcie 1, a w uderzeniach forhendowych w punkcie 2 jest problematyczne przy próbach uderzania uchwytem bekhendowym piłek zagrywanych na stronę forhendową i odwrotnie.
Są z tej sytuacji wyjścia:
– zagrywanie wszystkich piłek tym samym lub bardzo zbliżonym uchwytem
– zmienianie uchwytu w zależności od strony rakietki, którą się ma zamiar uderzyć i od rodzaju uderzenia
Ale to już temat na inny artykuł.
Zbyszek Stefański
Chociaż wiele zasobów zgłasza możliwość zainstalowania aplikacji mobilnej, dział pomocy technicznej oficjalnej strony super cat casino informuje, że usługa nie ma związku z oferowanym oprogramowaniem. Kasyno Online supercat-casino.pl jest dostępne w przeglądarce urządzenia mobilnego opartego na Androidzie i iOS. Aby wygodnie się zarejestrować, wprowadzić pieniądze na stronę, wypłacić nagrody, odpowiednie jest każde urządzenie z przeglądarką i dostępem do Internetu.
Dodaj komentarz